Οι «Αποικίες Benevolence» (φιλανθρωπικές αποικίες) είναι διακρατική αίτηση που περιλαμβάνει επτά επιμέρους χώρους στο Βέλγιο και τις Κάτω Χώρες, που δημιουργήθηκαν τον 19ο αιώνα για τη μείωση της φτώχειας μέσω της κοινωνικής απασχόλησης σε νέους γεωργικούς οικισμούς. Δημιουργήθηκαν ως κοινωνικό πείραμα σε αυτό που ήταν τότε το Βασίλειο των Κάτω Χωρών με σύνορα που προέκυψαν από τη Διάσκεψη της Βιέννης, σε μια εποχή κατά την οποία η Ευρώπη ήταν εξαιρετικά φτωχή. Οι αποικίες είχαν καθιερωθεί είτε ως «ελεύθερες» —για οικογένειες που τους δόθηκε η ευκαιρία να διευθύνουν μικρές γεωργικές εκμεταλλεύσεις, είτε «μη ελεύθερες» —ως μεγάλες συλλογικές δομές για αστέγους και ορφανά. Η αρχική τους λειτουργία ανεστάλη.

Οι Αποικίες Benevolence έδειξαν τον δρόμο για μια νέα δημόσια ιδιωτική προσέγγιση με βάση τις επενδύσεις στη γεωργία σε άγονες εκτάσεις, την παροχή πρόσβασης στην εκπαίδευση και την απασχόληση και τη διαφύλαξη, αφενός, «της ειρήνης και της τάξης» στην κοινωνία, αλλά, αφετέρου, και «ψευδών παραδοχών σχετικά με την ικανότητα και την παραγωγικότητα των ανθρώπων και της γης». Τα 175 χρόνια της ιστορίας τους αποκαλύπτουν τη μακροχρόνια εξέλιξη της ευρωπαϊκής σκέψης όσον αφορά τα κοινωνικά περιθωριοποιημένα άτομα και τα ελάχιστα αναγνωρισμένα δικαιώματά τους ως πλήρων μελών της κοινωνίας, που κατοχυρώνονται τώρα στον Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων.