Marmer wordt sinds de oudheid op grote schaal gebruikt in de architectuur en voor beeldhouwwerken, maar het is onderhevig aan verschillende verouderingsprocessen, waarvan sommige naar verwachting zullen verergeren ten gevolge van klimaatverandering. Bovendien hebben alle behandelingen voor het behoud van marmer die momenteel beschikbaar zijn aanzienlijke beperkingen wat de doeltreffendheid, compatibiliteit en/of duurzaamheid ervan betreft.

Het project was erop gericht om nieuwe toepassingen te vinden voor een recentelijk voorgestelde biomimetische behandeling op basis van de vorming van hydroxyapatiet (HAP, het belangrijkste bestanddeel van menselijke tanden en botten) door reactie van het marmer met een waterige fosfaatoplossing. De doelstellingen van het project konden worden verwezenlijkt dankzij een multidisciplinaire onderzoeksactiviteit waarbij verschillende competenties en laboratoriumfaciliteiten werden gecombineerd. De verkregen resultaten werden bekendgemaakt in 14 openlijk toegankelijke wetenschappelijke publicaties, 7 artikelen in vooraanstaande tijdschriften en 7 bijdragen in de notulen van internationale conferenties. Het project heeft er ook toe bijgedragen dat de Europese burgers, waaronder leerlingen, zich beter bewust zijn geworden van het culturele en economische belang van monumenten en van de uitdagingen in verband met het behoud ervan, dankzij de uitgebreide outreach-activiteiten die tijdens het project zijn uitgevoerd.