Sentandrija postoji od rimskog doba, ali svoj današnji izgled uglavnom duguje srpskim izbjeglicama koje su se ondje naselile krajem 17. st. Na karakter tog grada utjecale su prekogranične političke i kulturne veze. U njegovu je razvoju važnu ulogu imala kulturna baština pa je Sentandrija postala most između kulturnih krugova istoka i zapada, Balkana i Panonske nizine te katoličke i pravoslavne vjere. To što je bio blizu Budimpešte za ovaj je grad predstavljalo stalni poticaj.

Zbog geografskog položaja Sentandriju još od kraja 17. st. karakteriziraju etnička i vjerska tolerancija, urbana otpornost i kreativnost. Zbog veza duž Dunava i plodonosnog suživota mađarskog i srpskog stanovništva i drugih kultura to je mjesto mirnog suživota, integracije i produktivne razmjene s jedinstvenom arhitekturom. Mješavina istočnih i zapadnih kultura oblikovala je duh grada, u čijoj se živoj baštini i danas može uživati. Ta je lokacija simbol umjetničke slobode koja se očuvala i za totalitarnih režima.